پژوهش و نوآوري

چکیده:

 معاشرت با مردم در جامعه، مسئله ی بسیار مهمی است و دین مبین اسلام به آن بسیاراهمیت داده است. تعداد زیادی از آیات شریفه ی قرآن و بخش معظمی از روایات پیامبراکرم صلی الله علیه و اله و سلم و اهل بیت علیهم السلام به این مسئله اختصاص یافتهو روش های مناسب و پسندیده ای در معاشرت با مردم در آنها بیان شده است. روابط سالم اجتماعي، به عنوان يك عامل رهايي از خسران و دست يابي به رستگاري در محور آموزه هاي قرآني ورفتارهای عملی اهل بیت( ع) قرار مي گيرد و معاشرت با ديگران از جايگاه مهم و اساسي در زندگي بشر برخوردار مي شود.  انسان كامل از نظر اسلام كسي است كه خود را براساس آموزه هاي عقلاني و وحياني، متاله و خدايي كرده و سپس در مقام مظهريت ربوبيت و پروردگاري از خدا و خلافت از او، به مسئوليت خود در قبال ديگران بپردازد. اينجاست كه قوانيني براي تعامل درست و معاشرت و ارتباط سالم، از سوي وحي و عقل تبيين مي شود. البته از آن جايي كه انسان موجودي لطيف و كلمه وجودي خاصي است، نوعي ارتباط و معاشرت با او، از نوع پيچيدگي برخوردار مي باشد و براي ايجاد ارتباط سالم كامل، لازم است تا لطايفي مورد توجه قرار گيرد. اين گونه است كه آداب معاشرت به عنوان لطايف پيچيده در ارتباطات و معاشرت انساني از سوي عقل و شرع مطرح شده و خداوند بخشي از آيات قرآني  را به آن اختصاص داده است و توجهی که اهل بیت(ع) به آداب معاشرت سالم و درست اختصاص داده اند برای این است  تا انسان در رسيدن به مقامات كامل انساني و نقش آفريني درست در مقام ظهور ربوبي، از آن استفاده كند.

کلید واژگان:آداب ،معاشرت اجتماعی،صحیفه سجادیه